بی ارادگی

هر روز با خودم تصمیم میگیرم دیگه از رفتار آدما انتقاد نکنم و کاری به کارشون نداشته باشم. ولی مگه میشه؟
اونی که فکر نمیکنی و ازش انتظار نداری که مثل بقیه باشه اتفاقا از همه بدتره.
البته گفته باشم که تو خیلی از رابطه ها خودمو کنترل میکنم. مثلا تو رابطه با بابام. آخه رابطه ی منو بابام طوریه که فقط تو 3تا جمله با هم خوبیم و بعد بدون شک دعوا میشه.
حداقل تو این یه زمینه خوب پیشرفت کردم. حالا مهم نیست من مقصرم یا بابام(شما شک نکنید که بابام مقصره) ولی میخوام دیگه خیلی وقتا کوتاه بیام. منظورم از کوتاه اومدن دقیقا هیچی نگفتنه. نظر ندادنه. مشورت نکردنه.
این راه حل خیلی جواب داده برام